نور مبین

قال الصّادق عليه السّلام: من قرا القران و لم يخضع للَّه، و لم يرقّ قلبه، و لم ينشئ حزنا و وجلا في سرّه، فقد استهان بعظم شان اللَّه، و خسر خسرانا مبينا، فقارئ القران يحتاج إلى ثلاثة اشياء، قلب خاشع، و بدن فارغ، و موضع خال، فاذا خشع للَّه قلبه فرّ منه الشّيطان الرّجيم، قال اللَّه تعالى، فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ، و اذا تفرّغ نفسه من الاسباب، تجرّد قلبه للقراءة، فلا يعترضه عارض فيحرمه بركة نور القران و فوائده، ...
امام صادق (ع) فرمود:
کسی که قرآن خواندن او توأم با خضوع نباشد، و قلبش را رقت فرا نگیرد، و در سینه اش حزن و ترس وارد نشود، عظمت خدای تعالی را ناچیز شمرده و به خسرانی آشکار درغلتیده است.
پس قاری قرآن را سه چیز لازم است تا به فیض عظمای قرائت نایل آید:
۱ - قلبی خاشع؛
۲ - بدنی فارغ از تعلقات دنیوی؛
۳ - جایی خالی.
چون قلبش در برابر خدای تعالی خاشع شود، شیطان رجیم از او خواهد گریخت. خداوند تعالی می فرماید: پس چون قرآن می خوانی، از شیطان رانده شده به خداوند پناه جوی.
پس هنگامی که قاری قرآن نفس خویش را فارغ سازد، قلبش برای قرائت قرآن فراغت یابد و در این هنگام چیزی که بتواند او را از برکت و فواید قرآن محروم کند در بین نیست.
و چون کنج خلوت اختیار کند و از خلق اعتزال جوید و خضوع قلب و فراغ بدن را فراهم آورد، در این هنگام روح و باطنش با خدای - عزوجل - انس می یابد و شیرینی سخنان خداوند تعالی در خطاب با بندگان صالحش و مقامی را که به فنون کرامات و بدایع اشاراتش بدانان اختصار داده، در خواهد یافت.